جاده عشق قسمت اول

سلام علیکم

خوبید؟خوشید؟

من این فیک رو قبلا تا قسمت چهارمش تو وبلاگ قبلیم نوشته بودم..اما خوب..

دوباره میارمش اینجا و میخوام ادامه ش بدم

از اول شروع میکنیم

هر کی قبلا خونده الان باز بخونه..صوبتم نباشه

*******

بـسم الله الـرحمن الـرحیـم

 

name:جاده عشق

ganre:رمانتیک-شاید یکمی هم طنز

pairing:اونهه،کیومین،کیوتوک،کیوچول،توکچول

chapters:دقیقا نمیدونم چندتا بشه ولی فکر میکنم که دو رقمی بشه.

description:

چه کسی میداند که این جاده پیچ در پیچ عشق به کجا منتهی خواهد شد؟

summery:

چو کیوهیون،لی سونگمین،لی هیوکجه و کیم هیچول،دوست و همکلاسی هستند و همگی در پایه سوم دبیرستان اس ام مشغول به تحصیلند.و امسال،دو دانش آموز جدید،پارک جونگ سو و لی دونگهه به کلاس آنان ملحق شدند.

و هنگامی که این دو دانش آموز تازه وارد، چو کیوهیون و لی هیوکجه را ملاقات کردند، چه بر سر قلب هایشان آمد؟!

این تپش تند و دیوانه وار آن ها نمیتوانست نشان عشق باشد، نه؟!

عشق به یک پسر؟!

********

فقط قبل از اینکه برین ادامه مطلب

کاور،کاور دوست عزیزمه(کلا از من چنین هنرایی بعیده)..همین دیگه خواستم همینو بگم

پاشید برید ادومه

قسمت اول:

 سونگمین پا به حیاط مدرسه گذاشت و نفسی عمیق کشید.در این دوران تعطیلات تابستانه، واقعا دلتنگ این حیاط پرازدحام و پرهیاهو شده بود.

هر قدمی که برمیداشت بر شادی قلبش افزون میکرد.قلبش از فکر دیدن دوستان قدیمی هرلحظه تندتر و تندتر میتپید. واقعا دلش برای آنان تنگ شده بود.

با دیدن بلندقد ترین و خوش قیافه ترین پسر کلاس (یا شاید حتی مدرسه)لبخند زد.

دوید و خود را به او رساند و دستش را روی شانه او گذاشت.

"هی، سیوون! دلم حسابی برات تنگ شده بود پسر!"

لبخندی بر صورت سیوون درخشید.سونگمین را محکم در آ.غوش کشید و گفت:

"هی!خوشحالم که میبینمت!"

سونگمین ضربه آرامی به سینه او زد و با صدای ضعیفی که خنده در آن موج میزد، گفت:

"فکر کنم خفه م کردی!"

سیوون خود را از او جدا کرد و با لبخند پوزش آمیزی گفت:

"متاسفم..."

سونگمین نگاهی به دوست بلندقد و خوش هیکل خود انداخت و خنده شیرینی کرد.

"اشکالی نداره..ولی، پسر تو واقعا عوض شدی..معلومه تو دوران تعطیلات حسابی روی هیکلت کار کردی!راستشو بگو، میخوای دل کدوم دختر بدبختیو بدزدی؟!"

سیوون سرخ شد.این حرف ها همیشه او را خجالت زده میکرد و خب، آن خرگوش بازیگوش هم به خوبی این را میدانست.

سونگمین دستی بر شانه او زد و گفت:

"بسیار خب..من میرم به بقیه بچه ها سر بزنم.تو هم اگه مشکلی توی ابراز عشق یا پیشنهاد دوستی به اون دختره داشتی، بهم بگو.سعی میکنم کمکت-"

سونگمین نتوانست حرف خود را تمام کند؛ چرا که سیوون کفش خود را درآورد و به سمت او پرتاب کرد.و البته، سونگمین هم جاخالی داد.بعد سر خود را به نشانه تاسف تکان داد و گفت:

"اصلا اعصاب نداریا!معلومه عشق دختره خیلی شدیده!"

و قبل از اینکه سیوون، لی لی کنان به سمت او حمله ور شود، فرار کرد.

همانطور که دور حیاط چرخ میزد، شیندونگ را دید که طبق معمول مشغول خوردن بود.

سونگمین از دور فریاد زد:

"هی، شیندونگ شی! از پارسال تا حالا خیلی لاغر شدی! امیدوار باش پسر! تو میتونی!"

و شیندونگ هم تنها به تکان دادن سری اکتفا کرد.

سونگمین به دور و اطراف خود نگاهی انداخت و ایونهیوک را دید که طبق معمول دو دختر بازوهای او را گرفته بودند و به او چسبیده بودند.

همانطور که به آن سه خیره شده بود و برای دوست خود تاسف میخورد، سوزش شدیدی را در ناحیه پس سر خود احساس کرد.

"آخ!"

باز هم یسونگ بر سر او کوبیده بود.

و قبل از اینکه او کاملا روی خود را برگرداند تا آن لاک پشت بانمک را ملاقات کند، یسونگ محکم او را از پشت در آ.غوش گرفت.

"وای پسر! نمیدونی چقدر دلم برات تنگ شده بود!"

سونگمین خندید.خب، اینکه همه او را دوست داشتند چیز عجیبی نبود.او پسر شاد و خوش مشربی بود و خیلی زود با همه خو میگرفت.

"منم همینطور..حالا، میشه قبل از اینکه بلایی سر ستون فقراتم بیاری ولم کنی؟!"

یسونگ خندید و او را رها کرد.

"ببینم، کیوهیونو ندیدی؟!"

یسونگ به نیمکتی اشاره کرد و شانه ای بالا انداخت.

"طبق معمول داره با PSP ش بازی میکنه."

سونگمین آهی کشید و گفت:

"باشه..ممنونم یسونگ.بعدا میبینمت!"

و به سمت کیوهیون گام برداشت.

در راه، هیچول را دید که طبق معمول گوشه ای نشسته بود و به دیوار تکیه کرده بود و با هندزفری، آهنگ گوش میکرد.

سونگمین آرام به او نزدیک شد و کنارش روی زمین نشست.

هیچول متوجه حضور او نشد.ظاهرا خیلی در دنیای خودش غرق شده بود.

سونگمین به آرامی شانه او را تکان داد.

هیچول بالاخره سر خود را بالا آورد و با دیدن سونگمین، لبخند کمرنگی زد.

حتی این پسر غمگین و افسرده هم با دیدن سونگمین احساس بهتری پیدا میکرد.

آن دو چند لحظه در چشمان یکدیگر خیره شدند.سونگمین شانه او را به آرامی نوازش کرد و بعد، بی هیچ حرفی از جای خود بلند شد و هیچول را، که حالا کمی حالش بهتر شده بود، تنها گذاشت.

هیچول شانه اش را بالا انداخت و صدای آهنگ را کمی بلندتر کرد.

سونگمین به هر که که میشناخت سلام کرد و آنان همگی اظهار دلتنگی کردند.ریووک، کانگین، هنری، ژومی، معاونین و حتی دبیران که در حال عبور بودند.

سونگمین واقعا پسر محبوبی بود.

و دست آخر، به آرامی از پشت به کیوهیون نزدیک شد و کاری را که دقایقی پیش، یسونگ انجام داده بود تکرار کرد.

"آخ!"

اینکه عکس العمل صمیمی ترین دوستان دقیقا مانند هم باشد، چیز چندان عجیبی نیست.

کیوهیون لبخند زد.میدانست که جز جز سونگمین کسی جرئت انجام چنین کاری را ندارد.

"هی! وسط مرحله حساس بودم!"

و بعد، کیوهیون به تپش تند و دیوانه وار قلب خود لعنت فرستاد؛ سونگمین خم شده بود و دستان خود را دور گردن او حلقه کرده بود و او را از پشت در آغوش گرفته بود.

سونگمین آرام در گوش او زمزمه کرد:

"دلم برات تنگ شده بود رفیق..خیلی زیاد.."

تن کیوهیون لرزید.دلش واقعا برای نوای آرامشبخش سونگمین تنگ شده بود.

"منم همینطور.."

سونگمین کیوهیون را رها کرد و کیوهیون اخم کمرنگی کرد.خیلی عجیب بود که دلش میخواست سونگمین کمی بیشتر او را در آغوش بگیرد؟!

سونگمین با لحن بچه گانه ای گفت:

"پاشو! بیا بریم قدم بزنیم!"

و کیوهیون هم نتوانست مقاومتی کند.

آن دو در کنار یکدیگر قدم میزدند و سونگمین هم با حرف ها و خاطرات بی سر و ته اما بامزه، کیوهیون را میخندادند. که ناگهان سونگمین از حرکت ایستاد.

کیوهیون با تعجب پرسید:

"چیزی شده؟"

سونگمین با سر به ایونهیوک و دو دختری که از او آویزان بودند اشاره کرد و با لحن تاسف باری گفت:

"این پسره معلوم هست چه مرگشه؟! از اواخر سال تحصیلی گذشته تا الان همینطوری هر روز با دوتا دختر ل.اس میزنه.من..من واقعا نگرانشم.."

کیوهیون شانه ای بالا انداخت.

"نمی دونم چشه..منم نگرانشم..توی ایام تعطیلات هر وقت که دیدمش داشته با یکی یا بعضی وقتا دوتا دختر میپلکیده. و جالب اینجاست که با هیچکدومشون بیشتر از یه روز نمیمونه. "

کیوهیون و ایونهیوک در نزدیکی یکدیگر زندگی میگردند و پدرانشان هم دوست و همکار یکدیگر بودند.پس، عجیب نبود که کیوهیون درباره ایونهیوک اطلاعاتی داشت.

سونگمین هم شانه اش را بالا انداخت و زمزمه کرد:

"نمیدونم چشه ولی..ای کاش یکی پیدا بشه که بتونه از این وضعیت نجاتش بده!"

سونگمین نمیدانست چیزی که آرزو کرده بود، زودتر از آنکه فکرش را بکند به حقیقت میپیوندد..

******

خب..این قسمت اول

کیومین

جاست کیومین

دوستان نظر بذارین..سایلنت نشینا..من الکی به کسی رمز نومودم

حالا شاید این قسمت اول یه کمی به نظر..ام..(رک بگم)چرت بیاد..ولی صبر کنین تا قسمت های بعدی پلیز

قول میدم اتفاقاتی تو راهه که فکرشم نمیکنید

همین

روزتون خوش